عشق حل مسئله، قسمت دوم

مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد. شما که کامنت می‌گذارید بنده خوشحال می‌شوم و دلم می‌خواهد مطلبی بنویسم. البته تا دلتان بخواهد سوژه برای نوشتن هست اما اینجا دست به نوشتن هر سوژه‌ای نزده‌ام. راستش می‌خواهم ارزش آفرینی کنم. کسب و کار نوآورانه‌ای راه بیندازم. وبلاگی با نام دامنه شخصی راه بیندازم. بعد می‌گویم اینجا را چه کنم؟ البته، در آن وبلاگ یا وبسایت قرار است وجوه دیگری از خودم را هم به نمایش بگذارم. مثلاً دست ساخته‌ها، عکس‌های هنری و غیر هنری، مقالات علمی و گزارش‌ها، اینفوگرافیک، طرح‌ها و ایده‌های مختلف و جداول و لیست‌های متنوع. شاید هم هیچکدام و فقط متن و خاطرات و یادداشت. باز هم شاید هیچکدامِ هیچکدام و راه‌اندازی کسب و کاری در خارج از محیط اینترنت. مثلاً یک ایده‌ای را اجرا کنم و به سرانجام برسانم و مسئله‌ای از مسائل بشریت را حل کنم. فرض بفرمایید ایده‌ پمپ بنزین دو طبقه برای حذف صف‌ خودروها در یک لاین از خیابان و از این دست ایده‌ها. ایده‌هایی داشته‌ام که در سایتی هم نوشته‌ام اما فقط در حد ایده مانده و بعد از چند سال، دیده‌ام که اجرایش کرده‌اند. مثلاً ساختن گوشی موبایلی که با صدای دارنده‌اش پرواز کند و به‌سمتش بیاید. خلاصه نمی‌دانم چه ایده‌ای را پیگیری و تکمیل کنم. می‌دانم که میلیون‌ها نفر دیگر هم مانند من هستند و نمی‌دانند که چکار کنند بهتر است. کاری که از علاقه و توانایی و مهارتشان برآمده باشد و کارشان همان تفریحشان باشد. ناگفته نماند که دوسال پیش، سایت شخصی راه‌اندازی کردم و بعد از دوسال رهایش کردم تا از صفحه روزگار محو شد. چون پول ندادم و تمدید نکردم. چون از تویش پول در نمی‌آوردم. چون تکلیفم معلوم نبود با خودم چند چندم. آیا این کار نیاز واقعی خودم و جامعه بود یا خیر. به‌نظرم یا خیر. سایت راجع به هنر مفهومی بود و مینیمالیسم و چیدمان هنری و اینستالیشن آرت. خلاصه، با توجه به حضور در همایش‌ها و گروه‌ها و کارگاه‌ها و مطالعه هزاران صفحه کتاب و سایت اینترنتی و گپ با این و آن، هنوز به آنچه می‌خواهم نرسیده‌ام. یک مشاور خبره بیاید به کمکم. بعداً هزینه‌اش را حساب می‌کنیم. من خودم به همه کمک می‌کنم. نوبت به خودم می‌رسد درجا می‌زنم. 

هیچ عنوانی به ذهنم نمی‌رسد که مناسب باشد

پیدا نکن، خب چه کار کنم

نه، من پیر نشده‌ام